ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

     
                             ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ  ΙΣΤΟΡΙΕΣ                                                       ΟΤΑΝ Ο UNIT MANAGER, ΣΟΥ ΚΛΕΒΕΙ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΟΥ

                 

Όταν ο Θεός αγαπάει τον κλέφτει, το νοικοκύρη όμως τον αγαπάει περισσότερο.                       

Ήταν Ιούνιος του 1973, όταν τελείωσα το αρχικό σεμινάριο σε μια ομάδα νέων ασφαλιστών. Τότε – όπως και τώρα – σαν τραπεζικός υπάλληλος που ήμουν, δεν μπορούσα να βγάλω άδεια στο όνομα μου και δούλευα με την άδεια συγγενικού μου προσώπου. Στο σημείο αυτό να θυμίσω ότι τότε την άδεια που έβγαζαν και τότε τα επιμελητήρια, χρειαζόταν το απολυτήριο της 2ας γυμνασίου. Ναί τότε σε τέτοια υπόληψη μας είχαν οι κυβερνήσεις.

Όταν τελείωσε αυτό το σεμινάριο είχα ξεχωρίσει 20 άτομα από τα 70 που αρχικά είχα συγκεντρώσει και έλεγα ότι σ’ αυτούς έχω περισσότερες πιθανότητες, να ασφαλίσω τουλάχιστον τους μισούς. Ανάμεσα σ’ αυτού ήταν και ένας που είχε κάπου στο Παγκράτι ένα μικρό εργοστάσιο που έκανε τις πλαστικές θήκες για διάφορες χρήσεις. Το επισκέφθηκα λοιπόν και η απάντησή του ήταν.
«Εμείς είμαστε 3 αδέλφια, εδώ. Έχουμε και αυτήν την επιχείρηση. Αν καταφέρεις την εταιρεία σου να τους φτιάχνει τις θήκες που θα βάζετε τα ασφαλιστήρια σας, τότε θα ασφαλιστούμε και οι 3 με αξιόλογα ασφάλιστρα και θα ασφαλίσεις και το εργοστάσιο».

Μόλις άκουσα εγώ κάτι τέτοιο έτρεξα, βρήκα τον υπεύθυνο της εταιρείας, (Μεσόγειος Ασφαλιστική)  που σημειωτέον - τότε έκανε ένα νέο ξεκίνημα και στον κλάδο ζωής – με σκοπό να του πω τι μου είπαν οι υποψήφιοι πελάτες – και επειδή για καλή μου τύχη, δεν είχαν κάποιον να φτιάχνει αυτές τις πλαστικές θήκες, δέχθηκαν και έτσι εγώ θα πήγαινα να πω στον πελάτη τα ευχάριστα.

Δεν πρόλαβα όμως ! ! !         

Μεσολάβησε ένα Σαββατοκύριακο, όπου εγώ πήγα μια εκδρομή, και στην εκδρομή, συνέβη το ατύχημα !!! Το ατύχημα αυτό με βρήκε και στο ξεκίνημα μου σ’ αυτή τη δουλειά αυτή, με βρήκε όμως και με ένα πόδι στο γύψο. Αναγκαστηκά, τη Δευτέρα που δεν πήγα ούτε στην τράπεζα που εργαζόμουν, ούτε όμως και στην Ασφαλιστική. Ένα μήνα θα καθόμουν στο γύψο, έπρεπε λοιπόν να πάρω το Διευθυντή μου και να τον ενημερώσω γι’ αυτό το ατύχημα. Εκείνος μου είπε να μην ανησυχώ, θα στείλει ένα άλλο συνάδελφο να με εξυπηρετήσει. Έστειλε τον άνθρωπο που με στρατολόγησε σ’ αυτή τη δουλειά και ήταν ο Unit Manager μου, οπότε εγώ ησύχασα. Τη μεθεπόμενη ημέρα με πήρε ο U.Manager και μου είπε ότι η δουλειά χάλασε και οι πελάτες δεν θα ασφαλιστούν. Τι τα θες, τι τα γυρεύεις ! Η στενοχώρια μου ήταν μεγάλη, τεράστια. Ξέρει τι είναι να ξεκινάς με την καλύτερη προϋπόθεση και ένα ατύχημα να σε κρατάει ανήμπορο να κάνεις τη δουλειά σου έτσι όπως πρέπει. Έβριζα τον πελάτη, έβριζα όμως και το συνάδελφο, διότι έκρινα ότι έχασε ένα «γκολ, σίγουροι, προ κενής εστίας» Είναι μεγαλύτερος μου, είναι 1-2 χρόνια παλαιότερος μου και χάνει τέτοιους πελάτες ; σκέφτόμουν εγώ. Το πίστεψα, δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό. Πίστευα όμως ότι είναι άχρηστος και έπεσε στην υπόληψή μου, τουλάχιστον σαν ασφαλιστής. Τα έβαζα όμως και με τον πελάτη, ο οποίος πίστευα ότι αθέτησε το λόγο του και περίπενα πως και πως να γίνω καλά και να πάω από εκεί, ώστε να κάνω μια νέα προσπάθεια να πάρω τις δουλειές που μου είχε υποσχεθεί, αφού εγώ λειτούργησα αποτελεσματικά και του έδωσα τις δουλειές που ζήταγε, εκείνος αθέτησε το λόγο του.

Επί τέλους, ο καιρός πέρασε, έγινα καλά και από τις πρώτες δουλειές που είχα να κάνω ήταν να πάω σ’ αυτόν τον πελάτη. Δεν χρειάστηκε όμως να πάω, ο πελάτης ένα πρωί ήλθε κατά τύχη στην τράπεζα που δούλευα και καθήσαμε και τα είπαμε. «Είναι ντροπή» του είπα, «εγώ έκανα αυτό που μου ζήτησες, εσύ γιατί αθέτησες το λόγο σου;» «Τι λες ρε Αντώνη» μου είπε, «Δεν μου έστειλες το Διονύση ; σ’ αυτόν εσφαλίστηκα, αφού μου είπε ότι εσυ είσαι τραυματίας και θα με εξυπηρετεί αυτός» Αμάάάάάν, είπε, «θα τον σκίσω το πο...τη, θα τον λιώσω, ή αυτό ή εγώ». Εκείνη την ώρα πήγα κατ’ ευθείαν στο διευθυντή της τράπεζας και προσποιήθηκα ότι υπάρχει πρόβλημα υγείας στη μητέρα μου και πρέπει οπωσδήποτε να φύγω» Ο άνθρωπος φέρθηκε ανθρώπινα - αν και του είπα το ψέμα - έφυγα τρεχάτος για να πάω στην εταιρεία και  να βρω το Διευθυντή της ασφαλιστικής.

Εκεί, άκουσαν τα όσα τους είπα, έμειναν με ανοιχτό το στόμα, φώναξαν και τον ίδιο τον απατεώνα, έφερε κάποιες γελοίες δικαιολογίες και όταν αποκαλύφθηκε πλήρως, τότε δήλωσε παραίτηση, αλλά εγώ αξίωσα να επιστραφούν σε μένα οι προμήθειες οι οποίες είναι σοβαρές και τα συμβόλαια να γυρίσουν στο όνομα μου. Έγινε δεκτό το αίτημα μου  και έτσι παρέμεινα στο επάγγελμα, γιατί σκεφτόμουν ότι αν δεν δικαιωνόμουν θα έφευγα και θα εγκατέλειπα το επάγγελμα.

Αυτές ήταν οι 4 πρώτες και επεισοδιακές δουλειές μου στην ασφαλιστική καριέρα μου. Σήμερα μετά από 47 χρόνια, τα θυμαάμαι και γελάω. Όμως με την αποφασιστικότητα μου δικαιώθηκα !!!                                             

 
                                                                                                                                                                                      ----////----









                               Ο "ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ" ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ ΠΕΛΑΤΗΣ                               

Όταν πήρα τον πελάτη στο τηλέφωνο για να κλείσω μαζί του ένα ραντεβού, αυτό που κατ' αρχήν μου είπε, να τον πάρω την επόμενη ημέρα, χωρίς να μου πει το λόγο που ήθελε το τηλεφώνημα  να γίνει την επόμενη ημέρα.
Πράγματι την επόμενη ημέρα τον ξανά πήρα στο τηλέφωνο και μου είπε αν μπορώ να πάω την Κυριακή στις 10 το πρωί. Εγώ δεν είχα καμία αντίρρηση, άλλωστε ο ασφαλιστής δεν έχει ωράριο και αργίες. Δέχθηκα λοιπόν το ραντεβού της Κυριακής που ήταν κάπου στους Αμπελοκήπους στην οδό Πανόρμου.
Όταν η πόρτα του διαμερίσματος του πελάτη άνοιξε, είδα τον υποψήφιο, χαρούμενο, αλλά σαν κάτι να έκρυβε - δεν μου άρεσε ο τρόπος του - Μπήκα μέσα, ήλθε και η γυναίκ  του, νέο ζευγάρι ήταν, ευχάριστη και διαχυτική η σύζυγος, αλλά στην άκρη του καναπέ καθόταν ένας κύριος, καλοβαλμένος και καλλιεργημένος άνθρωπος, τον οποίο όμως δεν μου σύστησαν, εγώ κάνοντας σωστά τη δουλειά μου, τον πλησίασα, τον χαιρέτησα του είπα το όνομά μου και εκείνος  μου είπε το μικρό σου όνομα πιο είναι ; Αντώνης του απάντησα με ένα αληθινό και συμπαθητικό χαμόγελο και τότε μου συστήθηκε και αυτός Κου..........νης μου είπε το επίθετό του.
Έκατσα και εγώ στον καναπέ με τη δεξιά θέση του καναπέ άδεια, αφού εκεί έβαζα τους πελάτες. Το γιατί θα το βρείτε αργότερα στη σελίδα "Α΄ Επίσκεψη". Με το που μπήκα, τα δύο μου "ραντάρ" (τα μάτια μου) έπαιζαν διακριτικά, δεξιά αριστερά για να δω  τι ενδιαφέρον υπήρχε για να το χρησιμοποιήσω για ένα καλό ζέσταμα. Εν πάσει περιπτώσει έγινε ένα ιδανικό ζέσταμα, έγινα "φίλος" και με τους 3, αν και φίλος μέσα σε μισή ώρα δεν γίνεσαι, απλά έγινε μια πολύ φιλική προσέγγιση, ώστε να υπάρξει ένα κλίμα θετικό. Πράγματι το κλίμα ήταν θετικότατο.
Όταν άρχισα να βγάζω και να τους αναλύω τις ανάγκες τους, παρενέβη ο "επιτηρητής επισκέπτης" και με ρώτησε "να σας ρωτήσω πόσα χρόνια είστε σ' αυτή τη δουλειά" Εγώ τότε ήμουν 2 ή 3 χρόνια - δεν θυμάμαι ακριβώς ή 1975 ή 1976 ήταν - 3 χρόνια του απάντησα και αυτό δεν συνεχίστηκε, απλά παρατήρησα μια γκριμάτσα, μάλλον θαυμασμού, εκ μέρους του "επιτηρητή". Τελείωσα με όλα αυτά και όταν προχώρησα στην τελευταία "πράξη" του έργου, Ρώτησα τον πελάτη πως του φαίνεται αυτό το πρόγραμμα.
Αντί να απαντήση αυτός σε μένα γυρνάει στον "επιτηρητή" και του κάνει μια κίνηση, με την οποία κατάλαβα φαινόταν ότι ήταν σα να τον ρωτούσε, "τι κάνω τώρα" ;
Τότε ο πελάτης απευθύνονται σε μένα και μου λέει "Αντώνη, άκουσε να σου πω. Αυτό που βλέπεις σήμερα, έχει απαναληφθεί άλλες 4 φορές, εγώ είμαι ανώτερος υπάλληλος του υπουργείου Συντονισμού (έτσι λεγόταν τότε το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας) και είμαι εδώ όπως σου είπα για τέταρτη φορά για να παρακολουθήσω τους ασφαλιστές, ποιός έχει το καλύτερο πρόγραμμα και ποιός μου φαίνεται καλύτερος ασφαλιστής. Από τους τέσσερεις που έχω παρακολουθήσει, είσαι μακράν ο καλύτερος και εδώ μπροστά σου θα πω στους φίλους μου να ασφαλιστούν και οι δύο σε ένα ασφαλιστήριο. Αυτά που είπες με υπερκαλύπτουν. Θα σε παρακαλέσω λοιπόν να έλθεις και σε μένα τη Δευτέρα το πρωί στο υπουργείο, να ασφαλιστώ κι εγώ και θέλω να ασφαλίσω και το σπίτι μου που είναι εδώ λίγο πιο κάτω" !!!
Η χαρά μου ήταν τόσο μεγάλη, που μου ερχόταν εκείνη στη στιγμή να σηκωθώ και να χοροπηδάω από χαρά !
Ένα ασφαλιστήριο με πολύ καλά ασφάλιστρα, τα οποία αποφάσισαν να τα δίνουν ετησίως, ήταν ήδη υπογεγραμμένο, ένα άλλο είναι θέμα 24 ωρών να γίνει και ένα ασφαλιστήριο σπιτιού είναι και αυτό εν δυνάμει έτοιμο. 
Αυτό, στο οποίο πρέπει να μείνουμε, και να τονίσουμε είναι τι έγινε και είχα μια τόσο μεγάλη επιτυχία ; Πρώτα απ' όλα έγινε μια πάραπολύ καλή φιλική και ευχάριστη συζήτηση και με το ζευγάρι και με τον "επιτηρητή" που παρακολούθησε την όλη συζήτηση. Ήλθαμε πάρα πολύ κοντά και η ατμόσφαιρα έγινε ιδανική για να ξεκινήσει η διαδικασία της πώλησης του ασφαλιστηρίου. Εγώ ο ίδιος ήμου πολύ άνετος και προσιτός - σύμφωνα με τον "επιτηρητή"- και αναλυτικός. Πάντα σύμφωνα με τον ίδιο, οι απαντήσεις μου ήταν άμεσες, σαφείς και χωρίς σκοτεινά σημεία. Αυτό που εντυπωσίασε και τους 3 ήταν ότι το χαμόγελο μου ήταν αληθινό και όχι "επαγγελματικό" όπως συμπλήρωσε η σύζυγος του πελάτη.
Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο δύο δουλειές κλείστηκαν, με τρία ασφαλιστήρια !!!

Καλή Κυριακή, καλή Καθαρή Δευτέρα !